"Jutro" John Marsden

Autor: John Marsden

Tytuł: Jutro

Tytuł oryginału: Tomorrow, When The War Began

Wydawnictwo: Znak Litera Nova

Miejsce i rok wydania: Kraków 2011

Liczba stron: 272

Grupa siedmiorga przyjaciół wybiera się na biwak do Piekła, odległego miejsca w górach, do którego wcześniej dotarł jedynie były morderca-pustelnik (według plotek okolicznych mieszkańców). Spędzają razem pięć wspaniałych dni, a kilkoro z nich zaczyna łączyć coś więcej niż przyjaźń. Kiedy wracają do swoich domów, odkrywają, że nie jest to już ten sam świat, z którego wyjechali. Zastają puste domy, martwe zwierzęta, przeterminowane jedzenie i brak jakiejkolwiek informacji o tym, co się stało. Od teraz muszą działać na własną rękę, aby przeżyć i dowiedzieć się, gdzie są ich rodzice. Jak sobie poradzą? Uda im się ocalić swoje życie?

John Marsden zaczął swoją przygodę z książkami, kiedy to chodził do szkoły prywatnej, ale nie przestrzegał tamtejszych zasad i często zostawał po lekcjach. To właśnie wtedy miał czas na czytanie, które wolał o wiele bardziej niż przeróżne sporty, które uwielbiali jego koledzy. Po wielu latach został nauczycielem języka angielskiego, ale był rozczarowany faktem, iż jego uczniowie nie przepadają za czytaniem. Dlatego postanowił sam napisać dla nich książkę – „So Much To Tell You”, która powstała w trzy tygodnie. I tak Marsden zaczął pisać, a obecnie na swoim koncie ma już kilkanaście powieści. Pierwsza część bestsellerowej serii „Jutro” powstała w 1993 roku. A teraz zaczynam się dziwić, dlaczego u nas tak genialna książka pojawiła się ona dopiero w 2011 roku.

Do serii „Jutro” nigdy jakoś specjalnie mnie nie ciągnęło. Zbierała sporo pozytywnych recenzji, ale niektórych ona rozczarowała. Koleżanka zdecydowanie odradzała mi tę pozycję mówiąc, że wszystko jest zbyt nierzeczywiste i „zmyślone”. Ja jednak chciałam na własnej skórze przekonać się, czy książka jest warta uwagi, czy wręcz przeciwnie.

Już od pierwszych stron „Jutro” bardzo mnie wciągnęło. Autor nie zwlekał, nie robił zbyt długich wprowadzeń, tylko od razu przechodził do rzeczy. Przygotowania do wycieczki były krótkie, ale nawet je czytałam z zainteresowaniem, ponieważ to na tych stronach mogłam wstępnie poznać każdego z bohaterów. A wszyscy, cała siódemka, a nawet ósemka wydała mi się interesująca.

Ellie bardzo szybko stała się moją ulubioną bohaterką. Spodobało mi się to, jak opowiada całą historię, bo to ona jest narratorką w powieści. Pod niektórymi względami przypominała mnie samą, co spowodowało, że stała mi się naprawdę bliska. Resztę postaci również bardzo polubiłam. Na dużą uwagę zasługuje Fi, bardzo delikatna i krucha dziewczyna, ale w trudnych sytuacjach nieraz wykazała się ogromną odwagą. Niejednokrotnie zaskoczyła mnie swoją postawą. Podobnie jak Robyn i Corrie, a z męskich osobników też Homer. Kevin czasem mnie rozśmieszał, na przykład lękiem przed robactwem, który dość często okazywał. Lee wzbudzał we mnie mieszane uczucia, najczęściej pozytywne, lecz w niektórych momentach mnie irytował. Ale po skończeniu książki mogę stwierdzić, że zdołałam go polubić. Za to Chris był jedyną postacią, która nie była w stanie mnie do siebie przekonać, może przez to, że pojawił się dopiero później i nie zdążyłam wystarczająco go poznać.

Dzięki tej lekturze uświadomiłam sobie, jak bardzo lubię takie książki przygodowe, ale bez elementów fantastycznych. Wcześniej nawet nie podejrzewałam, że tego typu powieść może mi się aż tak spodobać. A spodobała się baaardzo i czuję niedosyt! Już się nie mogę doczekać momentu, kiedy na mojej półce wyląduje drugi tom, a ja będę mogła porwać go w objęcia.

W „Jutrze” znalazłam jedynie dwa minusy, które muszą niestety obniżyć moją ocenę. A bez nich byłoby tak idealnie… Pierwszy z nich – sercowe rozterki Ellie, czyli „wybrać tego czy tamtego?”. To wydało mi się takie sztuczne i wprowadzone na siłę. Nie wiem, co Marsden sobie myślał, ale to był błąd. Książka wypadłaby o wiele lepiej bez tego wątku. Ale, o dziwo nie ma tu trójkąta miłosnego, ponieważ główna bohaterka romansuje z jednym chłopakiem, a o drugim tylko myśli. Drugi mankament: historia wydawała mi się trochę nierealna. Nie mogłam sobie wyobrazić, aby grupie nastolatków udało się dokonać takich rzeczy i do tego wyjść z niektórych sytuacji praktycznie bez obrażeń. Wszystko, do czego się zabierali, kończyło się przeważnie sukcesem.

„Jutro” okazało się wspaniałą książką, która naprawdę mnie zachwyciła, ale mogłaby być jeszcze lepsza, gdyby nie dwa potknięcia Johna Marsdena. Lektura już dołączyła do grona moich ulubionych i liczę na to, że kolejne części mnie nie zawiodą. Powieść bardzo mnie wciągnęła i już tęsknię za światem, który wykreował autor. Jednak „Jutro” nie każdemu może się spodobać. Wszystko zależy od gustu i upodobań czytelnika. Ja serdecznie polecam tę książkę i zachęcam do zapoznania się z jej treścią.

Moja ocena: 8/10

Recenzja została napisana dla portalu literatura.juventum.pl