"Anna i pocałunek w Paryżu" Stephanie Perkins

Autor: Stephanie Perkins

Tytuł: Anna i pocałunek w Paryżu

Tytuł oryginału: Anna and the French Kiss

Wydawnictwo: Amber

Miejsce i rok wydania: Warszawa 2013

Liczba stron: 320

Ojciec Anny jest bestsellerowym pisarzem książek dla kobiet. Aby zaimponować swoim nowym znajomym, wysyła córkę na ostatni rok nauki w liceum do amerykańskiej szkoły w Paryżu. Każda inna dziewczyna byłaby zachwycona, ale nie Anna. W Atlancie ma swoją najlepszą przyjaciółkę oraz chłopaka, który bardzo jej się podoba i nie chce ich zostawiać. Na nic zdają się błagania oraz płacz i dziewczyna w końcu przyjeżdża do Francji. Paryż w ogóle jej się nie podoba, a szkoła tym bardziej. Jednak kiedy spotyka Etienne’a, wszystko się zmienia. Jest przystojny, zabawny, bardzo miły i wyrozumiały. Niestety – ma też dziewczynę. Czy we Francji spełnią się wszystkie marzenia Anny? Czy będzie jej dane przeżyć wspaniały pocałunek w Paryżu?

Stephanie Perkins dopiero zaczyna swoją przygodę z pisarstwem. W 2010 roku zadebiutowała powieścią „Anna i pocałunek w Paryżu”, która przyniosła jej wielką popularność. Mnóstwo dziewcząt wprost oszalało na punkcie jej książki, która zdobyła mnóstwo pozytywnych opinii w Stanach Zjednoczonych. Rok później pojawiła się jej kontynuacja, „Lola and the Boy Next Door”, a w tym roku ukaże się jeszcze trzecia część – „Isla and the Happily Ever After”. Obie opowiadają odrębne historie.

Bardzo lubię czytać od czasu do czasu, dla odprężenia, zwykłe młodzieżówki. Można się przy nich pośmiać, wypocząć czy pomarzyć o księciu z bajki. Zazwyczaj są do bólu przewidywalne, ale bardzo miło się je czyta, ponieważ opowiadają historie ludzi takich jak my, którzy przeżywają być może podobne problemy, lecz w końcu wszystko kończy się niewiarygodnie szczęśliwie. Ja już dawno nie miałam z takimi do czynienia, więc kiedy byłam w bibliotece, wybór padł na „Annę i pocałunek w Paryżu”, którą od dawna miałam na oku.

Anna jest dość głupiutką i naiwną bohaterką, która czasem irytowała mnie swoim zachowaniem. Większość jej kłopotów dałoby się rozwiązać w prosty sposób, a ona to niepotrzebnie komplikowała. Etienne był za to wyidealizowany. Przystojny, mądry, zabawny, przyjacielski, wyrozumiały i po prostu wspaniały… W wielu momentach mnie to denerwowało, choć tak podsumowując jego postać, doszłam do wniosku, że nawet go polubiłam. Ze wszystkich bohaterów najbardziej przypadła mi do gustu Rashmi – wierna przyjaciółka, twardo stąpająca po ziemi dziewczyna.

Język, jakim posługuje się Stephanie Perkins, jest prosty, dostosowany do odbiorców, czyli nastolatek. W tekście występuje dużo dialogów, a niestety za mało opisów. Spodziewałam się czegoś więcej, pragnęłam poczuć się, jakbym sama była we Francji, a pod tym względem się zawiodłam. W końcu to nie jest przypadkowe miasto, Paryż, więc powinno się móc wyczuć jego magię i klimat.

Książka jest bardzo przewidywalna i niewiele się w niej dzieje. Były nawet takie momenty, w których się nudziłam lub które mnie irytowały. Jednak mimo to lektura okazała się dość przyjemna, a przede wszystkim niewymagająca, więc te wszystkie błędy aż tak bardzo nie raziły ani nie przeszkadzały.

„Anna i pocałunek w Paryżu” to słodka i infantylna książka dla nastolatek poszukujących swojego księcia z bajki. Czy jest zatem coś, co wyróżnia ją spośród innych o podobnej tematyce? Tak. Uważam, że nie należy do najgorszych z tego gatunku. Szczerze mówiąc, często zabrawszy się za lekturę młodzieżówki, nieraz odrzucałam taką w kąt i do niej nie wracałam. Dodatkowo, akcja rozgrywa się w pięknym i romantycznym Paryżu, który doskonale pobudza wyobraźnię.

Moja ocena: 5/10

 

Recenzja została napisana dla portalu literatura.juventum.pl