"Burza" Julie Cross

Autor: Julie Cross

Tytuł: Burza

Tytuł oryginału: Tempest

Wydawnictwo: Bukowy Las

Miejsce i rok wydania: Wrocław 2012

Liczba stron: 416

Jackson Meyer potrafi podróżować w czasie. Nie wie dlaczego i czy jest jedyną taką osobą. Jego wsparciem jest najlepszy przyjaciel, Adam, który wie o jego umiejętnościach i pomaga mu to zrozumieć. Jego sposoby wydają się dla Jacksona dziwne, ale wiele razem odkryli. Pewnego dnia, kiedy jest ze swoją dziewczyną Holly, napadają ich nieznajomi mężczyźni. Holly została postrzelona i nie wiadomo czy żyje. Jackson w ataku paniki cofa się w przeszłość, ale ten skok wydaje się zupełnie inny. I nie może powrócić do swojego czasu, aby uratować ukochaną… Okazuje się, że musi odkryć jeszcze wiele mrocznych tajemnic dotyczących swojej przeszłości, co może być niebezpieczne.

Julie Cross mieszka wraz z mężem i trójką dzieci w stanie Illinois. Jej debiutem jest „Burza”, której druga część miała zostać wydana w USA w styczniu, a dokładnie piętnastego, więc już prawdopodobnie jest (nosi tytuł „Vortex”). Producent filmów „Zmierzch” oraz „Igrzyska śmierci” kupił prawa do ekranizacji powieści.

Jakiś czas temu na blogach z recenzjami książek było dość głośno o „Burzy”, a ja zachęcona pozytywnymi recenzjami postanowiłam ją przeczytać. Jednak zanim mi się to udało, minęło sporo czasu, bo kilka miesięcy. Może nikt już nie pamięta o tej powieści, ale ja czekałam na okazję i w końcu się nadarzyła któregoś razu w bibliotece. Od samego początku byłam zaintrygowana, dlatego szybko wzięłam się za czytanie.

Na początku wspomnę o jedynej rzeczy, która mnie zawiodła i mam nadzieję, że autorka poprawi się w kolejnych tomach. Chodzi mi o brak bardziej szczegółowych opisów. Do tej pory nie potrafię sobie wyobrazić Jacksona, jego obraz w mojej głowie jest rozmyty. O Holly wiem jedynie, że miała blond włosy. Nie tyczy się to zarysu charakterów, bo z tym było o wiele lepiej.

Wątek miłosny Jacksona i Holly nie był przesłodzony i choć wysuwał się na pierwszy plan, nie przeszkadzało mi to. Na samym początku irytowało mnie to, że główny bohater nie był pewien swoich uczuć pod wpływem tego, co mówili inni. Skoro do tej pory uważał, że kocha swoją dziewczynę, to nie może się to tak nagle zmienić. I zanim to zrozumiał minęło pół książki. Bardzo lubiłam chwile, które razem spędzali, rozmowy, które przeprowadzili. To dzięki nim polubiłam Holly.

Akcja co chwilę przyspiesza i zwalnia, dopiero pod koniec nabiera właściwego tempa, którego trzyma się prawie do samego zakończenia. Były czasem nudne momenty, jednak starałam się nie zwracać na to uwagi. Ważne, że autorka wie o czym pisze i od razu widać, że miała ułożony w głowie plan, który chciała zrealizować. A pomysł okazał się bardzo ciekawy. Z wielką chęcią sięgnę po drugą część, aby dowiedzieć się, co będzie dalej.

Są momenty, kiedy nie wiadomo, co może się zaraz stać, czy ktoś umrze, czy przeżyje. Szczególnie tak jest przez ostatnie sto stron, które zostały świetnie napisane. Przy nich najlepiej bawiłam się podczas czytania.

Bohaterowie zostali dość dobrze wykreowani, nie przypominam sobie żadnego poważniejszego błędu czy niedociągnięcia przy nich. Postaci drugoplanowe powinny być nieco dokładniej przedstawione, ale i tak jest nieźle. Adam i Holly zostali świetnie stworzeni, autorka musiała przy nich dłużej pracować. Były to bardzo ciekawe postacie.

„Burza” nie jest najambitniejszą książką, jaką przeczytałam. Ale podobała mi się i to jest najważniejsze. Tak wiem, ocena jest bardzo naciągnięta, lecz czytając miałam świetny humor i nie umiem postawić innej oceny. Dla niektórych może to być zwykły um

ilacz czasu i nie mogę się z nimi nie zgodzić. W każdym razie lektura jest warta zapoznania się z nią.

Moja ocena: 9/10

  WYZWANIE: CZYTAM FANTASTYKĘ; PARANORMAL ROMANCE