"Dar" Gaja Kołodziej

Autor: Gaja Kołodziej

Tytuł: Dar

Wydawnictwo: Lucky

Miejsce i rok wydania: Radom 2012

Liczba stron: 272

Kora Smolińska ma wyjątkowy dar – słyszy myśli innych ludzi. A może jednak przekleństwo? Sama uważa, że jest Odstępstwem od Reguły, Ofiarą Represji Bożej, czy Błędem Mutacji Genetycznej. Nienawidzi tego, że jest wyjątkowa, czasem lepiej nie wiedzieć, co myślą inni. Jedynymi osobami, które wiedzą o darze dziewczyny, są jej przyjaciele, Teo i Asia, którym może ufać. Niegdyś tę tajemnicę znała również jej matka, ale teraz nastolatka mieszka u wujostwa, gdzie nie może liczyć na takie wsparcie. Szczególnie od kuzynki Małgorzaty, która znęca się nad nią na każdym kroku. Pewnego dnia w ich szkole pojawia się nowy uczeń – Eryk Nil. Od samego początku Kora nie pała do niego sympatią, a chłopak coraz bardziej wprawia ją w furię. Co on ukrywa? Dlaczego zachowuje się tak dziwnie?

Gaja Kołodziej to młoda polska pisarka, urodzona w 1989 roku w Warszawie. Od dziecka lubiła pisać i wymyślać historie, a przelewać to na papier zaczęła jako nastolatka. W 2009 roku ukazał się zbiór opowiadań „7 kolorów tęczy”, w którym umieszczono nagrodzony tekst autorki. Rok później w księgarniach pojawiła się pierwsza powieść Pani Kołodziej, „Wystrzałowa licealistka”, która doczekała się kontynuacji. „Dar” jest trzecim dziełem pisarki.

Do tej pory autorka nie była mi znana. I pewnie nigdy nie zapoznałabym się z jej twórczością, gdyby nie pewien szczęśliwy przypadek, dzięki któremu książka przywędrowała do moich rąk. Przez półtorej roku stała na półce i się kurzyła, za co teraz pluję sobie w brodę. Nie oczekiwałam po niej zbyt wiele, myślałam: ot, lekka młodzieżówka. Jakież było moje zdziwienie, kiedy zaczęłam czytać lekturę i nie mogłam przerwać.

Bohaterów pokochałam naprawdę szybko. Stali się moimi przyjaciółmi i wiem, że będę za nimi tęsknić. Za Korą szczególnie. Miała, wbrew pozorom, silną osobowość i jej dar nie sprawił, że stała się zarozumiała i uważała, że potrafi rozgryźć wszystkich ludzi wokół. Tak naprawdę wciąż nie rozumiała pewnych zachowań, ale nawet kiedy wydawało się, że ktoś był zły i egoistyczny, ona starała się zrozumieć jego postępowanie i znajdowała dla niego współczucie. Oczywiście nie stała się ideałem, była uległa w stosunku do przyjaciół, zazwyczaj nie potrafiła im odmówić i szybko się denerwowała. Ale cały ten charakter, i wady, i zalety, były przyczyną jej uroku, ponieważ mogłam się z nią utożsamić. Eryka również bardzo pokochałam. O dziwo, patrzyłam na niego przychylnie już od samego początku, choć nie zachowywał się wtedy zbyt dobrze. Kiedy dowiedziałam się o nim więcej, stał mi się jeszcze bliższy. Wszystkie fragmenty, w których występował, czytałam z jeszcze większą zachłannością, niż inne. Z pewnością długo będę o nim pamiętać.

Powieść wzbudziła we mnie wiele emocji. Wszystko przeżywałam wraz z bohaterami, targały mną na przemian szczęście i radość oraz smutek i przygnębienie, a nawet ta ogromna furia, do jakiej doprowadzał Korę Eryk. To sprawiło, że książka stała mi się bardzo bliska i już teraz wiem, że kiedyś do niej wrócę.

„Dar” okrutnie mnie wciągnął, tak, że mnie mogłam się wydostać z jego świata. Czytałam lekturę, kiedy tylko mogłam i siedziałam do późna w nocy, aby „przeczytać jeszcze jeden rozdział”. A każdy wie, jak to się kończy…

Książka ukazuje też siłę przyjaźni. Więź pomiędzy Teo, Asią i Korą była wspaniała i bardzo silna. Nawet głupia kłótnia nie mogła tego zniszczyć, choć niejednokrotnie zostali wystawieni na próbę. Ze świecą trzeba szukać teraz takich szczerych przyjaźni i dlatego warto przeczytać tę powieść choćby dlatego, żeby zobaczyć na czym ona polega. Kiedy się patrzy jak współczesna młodzież traktuje swoich kolegów, można się złapać za głowę.

„Dar” mnie urzekł. Żałuję, że autorka nie planuje kolejnej części, ponieważ chętnie poczytałabym o dalszych losach bohaterów. Lektura bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i naprawdę dobrze zaczęłam z nią nowy rok. Bardzo chętnie zapoznam się z innymi dziełami Gai Kołodziej i czekam na więcej.

Moja ocena: 8/10

Recenzja została napisana dla portalu literatura.juventum.pl